Na de dood van mijn beide ouders heb ik lang gewerkt aan wat ik ‘mijn systeem’ noem. In beeld brengen hoe de wereld in elkaar steekt, de wereld volgens mij. Over geboorte en familie, naar het leven zelf dat de streep trekt en het Staan met lege handen. De grootst mogelijke zinkplaat die in zijn geheel dit verhaal vertelt. Mijn ultieme werk, magnum opus, mijn ‘unsigned masterpiece’. Daarmee had ik alles verteld wat er te vertellen viel.
Mijn ultieme werk, mijn ‘unsigned masterpiece’, wreed en indringend als het leven zelf.
Vanaf de geboorte, de levenslange weg die lijdt tot het besef dat je uiteindelijk staat met lege handen (de laatste ets)
Alles in spiegelbeeld gekerfd In zink verzonken de doorleefde emotie van leven en dood.